مشکلی که سالها بود دلسوزان و افراد آگاه نسبت به حوزه ی الکترونیک، نسبت به آن هشدار می دادند، حالا در شرایط تحریم کاملا رو آمده و ظاهرا بیشتر و قبل از دیگر صنایع، خود را در صنعت خودروسازی نشان داده است. مشکل این بود که ایران به طور عمده در زمینه ی سرمایه گذاری کافی و خرید یا کسب فن آوری پایه ی تولید انبوه و کیفی سخت افزارها و قطعات میکرو الکترونیکی و المان های مخابراتی (مثل تولید ویفر، سنسورها، مدارهای مجتمع و ...)؛ دچار یک غفلت و عقب ماندگی بزرگ، قابل تامل و نابخشودنی از سوی مسئولان و متولیان صنعت کشور شده بود و ما را در این زمینه، تحریم پذیر و متعاقبا صنعت و کشور ما را آسیب پذیر کرده بود.
حالا سرانجام و به اجبار، گردهمایی هایی تحت عنوان جلسات خودکفایی، در سازمان گسترش و نوسازی صنایع به صورت هفتگی برگزار می شود و مذاکراتی نیز با صنایع دفاع در جریان است؛ چراکه ظرفیت ها و زیرساخت هایی در ساخت قطعات الکترونیکی همچون آی سی ها یا ترانزیستورهای خاص که مورد استفاده در ساخت بردهای الکترونیکی هستند، در صنایع دفاع وجود دارد.
این اولین باری است که تولیدکنندگان ایرانی (خودروسازان، قطعه سازان و…) دور هم جمع شده و بینشان هیچ شریک خارجی هم وجود ندارد. اگر سازمان گسترش در پروژه های خودکفایی به نتیجه برسد، صنایع خودروسازی داخلی، بالاخره از مواد اولیه و قطعات الکترونیک استانداری که در داخل تولید می شوند، استفاده خواهند کرد.
لینک مرتبط:
حالا سرانجام و به اجبار، گردهمایی هایی تحت عنوان جلسات خودکفایی، در سازمان گسترش و نوسازی صنایع به صورت هفتگی برگزار می شود و مذاکراتی نیز با صنایع دفاع در جریان است؛ چراکه ظرفیت ها و زیرساخت هایی در ساخت قطعات الکترونیکی همچون آی سی ها یا ترانزیستورهای خاص که مورد استفاده در ساخت بردهای الکترونیکی هستند، در صنایع دفاع وجود دارد.
این اولین باری است که تولیدکنندگان ایرانی (خودروسازان، قطعه سازان و…) دور هم جمع شده و بینشان هیچ شریک خارجی هم وجود ندارد. اگر سازمان گسترش در پروژه های خودکفایی به نتیجه برسد، صنایع خودروسازی داخلی، بالاخره از مواد اولیه و قطعات الکترونیک استانداری که در داخل تولید می شوند، استفاده خواهند کرد.
لینک مرتبط:
دیدگاه