خطوط تلفن وارسال داده
سلام خدمت دوستان و با عرض پوزش به خاطر تاخیر، که دلیلش ماموریتهای پیاپی هستش.
در مورد سوالات دوستمون، اجازه بدید یه توضیح کلی بدم:
انتقال صوت در بخش دسترسی توسط زوج سیم به هم تابیده ی بدون پوشش Unshielded Twisted Pair انجام می گیره، که به اون دسترسی در مایل آخر می گن. مدار تلفن به هنگام صحبت دارای 600 اهم مقاومت هست. پورتهای مخابراتی معمولاً تا 1800 اهم رو می تونن با ولتاژ 48 ولت تغذیه کنن، در نتیجه حداکثر فاصله اهمی بین تلفن و پورت 1200 اهم می شه. با توجه به ضخامت سیم، این مقدار از یک تا سه کیلومتر می تونه باشه. برای بهبود کیفیت صحبت، و برای خنثی کردن اثر خازنی خط، در 300 فوت نخست و سپس در فواصل 1000 فوتی سلف قرار داده می شه.
تا وقتی که در باند پایه کار کنیم، مساله بسیار ساده است. صدای انتقالی معمولا تا 3800 هرتز بیش از 98 درصد انرژی رو داره و در نتیجه 4 کیلو هرتز، پهنای باند استاندارد خطوط مخابراتی برای حدود 150 سال بوده. با کدینگهای مختلف، مثلا ً QPSK4 می شه 3 تا 4 بیت بر هرتز دیتا رو انتقال داد. کدینگهای جدیدتر ACELP، QPSK16, 64 و سایرین می تونن تا 56 کیلوبایت (بیت 8 به عنوان Error Detection) یا 64 کیلو بایت رو بر روی خط معمولی در باند پایه بفرستند. استانداردهای این خطوط رو احتمالا همه می شناسند، مثلا V.92 یا V.24 .
نکته اساسی اینه که اگر مدل درستی از خطوط، با در نظر گرفتن سلفهای میانی و تپهای ناشی از تعمیر ناقص خطوط ایجاد بشه، می شه با خنثی سازی اثر از طریق فیلنرهای مناسب، در باندهای بالاتر هم کار کرد، و این همون کاریه که DSL انجام می ده.
نسخه های اولیه DSL در 142 کیلوبایت، 1.536 مگا و 2.048 مگابایت عمل می کرد. انواع سنکرون اون (که نرخ ارسال و دریافت یکیه) به درد سرورها و ارسال صدا می خوره، نظیر HDSL و ورژن جالبترش که در باند پایه آزاده و می شه باهاش در عین حال صحبت تلفنی هم کرد، یعنی G.HDSL و انواع آسنکرونش مثل ADSL که نرخ دریافت چند برابر ارسال هست هم به درد کاربران می خوره (End Users).
در این زمینه اگر سوال بیشتری هست در خدمت دوستان هستم. تعدادی کتاب کمیاب هم موجوده که خدا می دونه کی وقت کنم بذارم توی سایت!
یا حق.
.محمدرضا
سلام خدمت دوستان و با عرض پوزش به خاطر تاخیر، که دلیلش ماموریتهای پیاپی هستش.
در مورد سوالات دوستمون، اجازه بدید یه توضیح کلی بدم:
انتقال صوت در بخش دسترسی توسط زوج سیم به هم تابیده ی بدون پوشش Unshielded Twisted Pair انجام می گیره، که به اون دسترسی در مایل آخر می گن. مدار تلفن به هنگام صحبت دارای 600 اهم مقاومت هست. پورتهای مخابراتی معمولاً تا 1800 اهم رو می تونن با ولتاژ 48 ولت تغذیه کنن، در نتیجه حداکثر فاصله اهمی بین تلفن و پورت 1200 اهم می شه. با توجه به ضخامت سیم، این مقدار از یک تا سه کیلومتر می تونه باشه. برای بهبود کیفیت صحبت، و برای خنثی کردن اثر خازنی خط، در 300 فوت نخست و سپس در فواصل 1000 فوتی سلف قرار داده می شه.
تا وقتی که در باند پایه کار کنیم، مساله بسیار ساده است. صدای انتقالی معمولا تا 3800 هرتز بیش از 98 درصد انرژی رو داره و در نتیجه 4 کیلو هرتز، پهنای باند استاندارد خطوط مخابراتی برای حدود 150 سال بوده. با کدینگهای مختلف، مثلا ً QPSK4 می شه 3 تا 4 بیت بر هرتز دیتا رو انتقال داد. کدینگهای جدیدتر ACELP، QPSK16, 64 و سایرین می تونن تا 56 کیلوبایت (بیت 8 به عنوان Error Detection) یا 64 کیلو بایت رو بر روی خط معمولی در باند پایه بفرستند. استانداردهای این خطوط رو احتمالا همه می شناسند، مثلا V.92 یا V.24 .
نکته اساسی اینه که اگر مدل درستی از خطوط، با در نظر گرفتن سلفهای میانی و تپهای ناشی از تعمیر ناقص خطوط ایجاد بشه، می شه با خنثی سازی اثر از طریق فیلنرهای مناسب، در باندهای بالاتر هم کار کرد، و این همون کاریه که DSL انجام می ده.
نسخه های اولیه DSL در 142 کیلوبایت، 1.536 مگا و 2.048 مگابایت عمل می کرد. انواع سنکرون اون (که نرخ ارسال و دریافت یکیه) به درد سرورها و ارسال صدا می خوره، نظیر HDSL و ورژن جالبترش که در باند پایه آزاده و می شه باهاش در عین حال صحبت تلفنی هم کرد، یعنی G.HDSL و انواع آسنکرونش مثل ADSL که نرخ دریافت چند برابر ارسال هست هم به درد کاربران می خوره (End Users).
در این زمینه اگر سوال بیشتری هست در خدمت دوستان هستم. تعدادی کتاب کمیاب هم موجوده که خدا می دونه کی وقت کنم بذارم توی سایت!
یا حق.
.محمدرضا
دیدگاه